درباره‌ی زبان انگلیسی

امروزه پرکاربردترین و سودمندترین زبان دنیا بی هیچ شک و شبه‌ای زبان انگلیسی است. این زبان دیگر تنها زبان مردم انگلستان و کشورهای انگلیسی‌زبان نیست و هر فردی با هر ملیت و فرهنگی می‌تواند از آن در راستای منافع خویش بهره ببرد. انگلیسی زبان علم و فناوری، زبان تجارت بین‌الملل، زبان هوانوردی و کشتیرانی، زبان دیپلماسی، زبان تفریح و سرگرمی و زبان گردشگری است. افزون بر این، در کشورهای بسیاری از جمله بریتانیا، ایالات متحده آمریکا، استرالیا، زلاند نو، هندوستان و ... انگلیسی زبان رسمی است. از این رو دانستن این زبان می‌تواند به کامیابی بیشتر بیانجامد.

انگلیسی در مقایسه با زبان‌هایی مانند فرانسه، آلمانی، روسی، چینی و ژاپنی نسبتاً ساده‌تر است و شاید همین یکی از رمزهای فراگیرتر شدن آن است. انگلیسی گسترده‌ترین دامنه‌ی واژگان را در بین زبان‌های دنیا داراست و بیشترین تعداد واژگان را از زبان‌های دیگر وام گرفته است. آموختن دستور زبان انگلیسی نسبتاً آسان است ولی عیب اصلی انگلیسی در شیوه‌ی نوشتن آن است، چرا که بسیاری از واژه‌های انگلیسی آن گونه که نوشته می‌شوند تلفظ نمی‌شوند. به عبارت دیگر، با یاد دادن چند قاعده آن گونه در زبان‌هایی مثل فرانسه و آلمانی رایج است نمی‌توان شیوه‌ی خواندن درست واژه‌ها را آموزش داد. از سوی دیگر، در زبان انگلیسی ترتیب کلمه‌ها بسیار مهم است و بر خلاف زبانی مانند فارسی که جابه‌جایی کلمه‌ها یا سازه‌های نحوی در آن آزادتر و رهاتر است در انگلیسی چنین جابه‌جایی‌هایی معمولاً موجب نادرستی جمله می‌شود. هم‌چنین، تغییر تکیه در بسیاری از واژگان انگلیسی می‌تواند موجب تغییر معنا یا کارکرد آنها شود.

آموزش زبان انگلیسی در مهدکودک‌ها، کودکستان‌ها و دبستان‌های ایران رسماً ممنوع است و آموزش رسمی آن از پایه‌ی هفتم یعنی متوسطه‌ی اول آغاز می‌شود. هر چند که آموزش زبان انگلیسی در آموزشگاه‌های آزاد ایران برای سنین مختلف منعی ندارد، اما در نظام رسمی آموزش و پرورش کشورمان روی خوشی به آن نشان داده نشده است و انگار تنها آشنایی با این زبان مدنظر بوده است تا فراگیری آن. بیشترین بی‌عدالتی در این زمینه در حق دانش‌آموزان کم‌بضاعت و کمتربرخورداری صورت می‌گیرد که تنها به آموزش رسمی دسترسی دارند. امیدوارم مطالب این وبلاگ برای این قبیل دانش‌آموزان نیز مفید باشد.