تفاوت فعل‌های lie و lay در زبان انگلیسی

از آنجا که فعل lie دارای چند معنی است و بسته به معنا می‌تواند باقاعده یا بی‌قاعده باشد، گاه زبان‌آموزان در کاربرد درست آن دچار مشکل و سردرگمی می‌شوند. مشکل وقتی پیچیده‌تر می‌شود که پای فعل lay هم به میان آید که شکل ساده‌ی آن با گذشته‌ی بی‌قاعده‌ی فعل lie یکسان است. در جدول بالا می‌توانید صورت‌های مختلف این دو فعل را همراه با معنا بیابید. هم‌چنین در زیر مثال‌هایی از این فعل‌ها در قالب جمله به همراه ترجمه‌ی فارسی آنها آمده است. 

ضمیر مفعولی زائد در جمله‌واره‌های وصفی

گاهی زبان‌آموزان در جمله‌واره‌های وصفی (Adjective Clauses) هنگامی که who(m)، that یا which نقش مفعول جمله‌واره را دارد یک ضمیر مفعولی به جمله‌واره می‌افزایند که زائد است و باید از کاربرد آن خودداری کرد.

برای مثال، می‌خواهیم به انگلیسی بگوییم «مردی که ملاقات کردی عمویم است.»

نگویید: The man whom you met him is my uncle.

بگویید: The man whom you met is my uncle. 

ضمیر فاعلی زائد در جمله‌واره‌های وصفی

گاهی زبان‌آموزان در جمله‌واره‌های وصفی (Adjective Clauses) هنگامی که who، that یا which نقش فاعل جمله‌واره را دارد یک ضمیر فاعلی به جمله‌واره می‌افزایند که زائد است و باید از کاربرد آن خودداری کرد.

برای مثال، می‌خواهیم به انگلیسی بگوییم «مردی که روزنامه می‌خواند عمویم است.»

نگویید: The man who he is reading a newspaper is my uncle.

بگویید: The man who is reading a newspaper is my uncle. 

حرف‌اضافه‌ی different

می‌خواهیم جمله‌ی زیر را از فارسی به انگلیسی برگردانیم:

«انگلیسی آمریکایی با انگلیسی بریتانیایی متفاوت است.»

نگویید: American English is different with British English.

بگویید: American English is different from British English.